ประวัติ หลวงปู่ทองสุข สัญญโม วัดสระแก้ว จ.มหาสารคาม

ประวัติ หลวงปู่ทองสุข สัญญโม วัดสระแก้ว จ.มหาสารคาม

“พระครูรัตนสราภิวัฒน์” หรือ “หลวงปู่ทองสุข สัญญโม” อดีตเจ้าอาวาสวัดสระแก้ว และอดีตเจ้าคณะตำบลโพนงาม อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม เป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีวัตรปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ อุทิศตนรับใช้พระพุทธศาสนา

เกิดในสกุล ตางา เมื่อวันที่ 10 ก.ย.2477 ที่บ้านเหล่าน้อย ต.เหล่าน้อย อ.เสลภูมิ จ.ร้อยเอ็ด

หลังจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ออกมาช่วยงานครอบครัวทำมาหากิน

จนกระทั่งเติบโตเป็นหนุ่มใหญ่อายุ ย่าง 31 ปี เข้าพิธีอุปสมบท ที่พัทธสีมา วัดจันทรังษี ต.เหล่าน้อย อ.อาจสามารถ จ.ร้อยเอ็ด โดยมี พระครูวิเศษเสลคุณ วัดศรีทองนพคุณ อ.เสลภูมิ เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอธิการอ้วน ฐิติญาโณ วัดท่าลาด อ.เสลภูมิ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ พระอธิการประภา ปภากโร เป็นพระอนุสาวนาจารย์

หลังจากที่อุปสมบทแล้วจำพรรษาปฏิบัติศาสนกิจอยู่ที่วัดบ้านเหล่าน้อย มุมานะศึกษาพระธรรมวินัย ด้วยความ ขยันขันแข็งสามารถสอบได้นักธรรมชั้นตรี-โท-เอก ตามลำดับ จากสำนักเรียนวัดเหนือคณะจังหวัดร้อยเอ็ด

ต่อมาครอบครัวอพยพมาที่ตำบลหนองบัว อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม จึงต้องเดินทางมาอยู่จำพรรษาที่วัดสระแก้ว บ้านดอนน้อย ต.โพนงาม อ.โกสุมพิสัย ท่านจำพรรษาปฏิบัติศาสนกิจอยู่ที่วัดแห่งนี้ตราบจนวาระสุดท้าย

ในปี พ.ศ.2520 จึงได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรองเจ้าคณะตำบลหนองบัว และเมื่อตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสระแก้วว่างลงจึงได้รับความ ไว้วางใจจากคณะสงฆ์ให้ขึ้นดำรงตำแหน่ง เจ้าอาวาส

พ.ศ.2526 ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะตำบลโพนงาม อ.โกสุมพิสัย พ.ศ.2527 เป็นพระอุปัชฌาย์

ลำดับสมณศักดิ์ พ.ศ.2530 ได้รับพระราชทานตั้งสมณศักดิ์เป็นพระครู สัญญาบัตรเจ้าคณะตำบลชั้นตรีในราชทินนามที่ พระครูรัตนสราภิวัฒน์ พ.ศ.2548 เป็นพระครูสัญญาบัตรเจ้าคณะตำบลชั้นเอกในราชทินนามเดิม

เป็นผู้สนใจศึกษาวิทยาคมมาตั้งแต่สมัย ยังเป็นฆราวาส เมื่อเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ทำให้มีชื่อเสียงในฐานะพระเกจิชื่อดัง เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนในพื้นที่อย่างรวดเร็ว

หากปีใดงานในหน้าที่ไม่มีความยุ่งยาก มักจะ ออกเดินธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพรหลายแห่งใน ภาคอีสาน บางครั้งเคย เดินเข้าไปในเขต สปป.ลาว เนื่องจากเป็นผู้ชมชอบธรรมชาติป่าไม้และเพื่อแสวงหาความหลุดพ้น

ตลอดเวลาที่ดำรงตำแหน่งเจ้าคณะตำบลโพนงาม จะปฏิบัติหน้าที่ปกครองอย่างเคร่งครัด เป็นแบบอย่างให้วัดในปกครองปฏิบัติตาม รวมทั้งออกเผยแผ่ หลักธรรมทางพุทธศาสนาอย่างสม่ำเสมอ ไม่รู้เหน็ดเหนื่อย

ล่วงเข้าปัจฉิมวัยด้วยความไม่เที่ยงของสังขาร อาพาธเรื้อรังด้วยโรคมะเร็งในท่อน้ำดี แต่ยังฝืนรับงานนิมนต์อย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย บางครั้งอาการกำเริบหนัก ยังฝืนสังขารไปตามกิจนิมนต์ที่รับไว้

สุดท้ายมรณภาพอย่างสงบ เมื่อปี พ.ศ.2551 สิริอายุ 73 ปี พรรษา 42