ประวัติ หลวงปู่เนย สมจิตโต วัดป่าโนนแสนคำ จ.สกลนคร

ประวัติ หลวงปู่เนย สมจิตโต วัดป่าโนนแสนคำ จ.สกลนคร

“พระครูวิมลสีลาภรณ์” หรือ “หลวงปู่เนย สมจิตโต” วัดป่าโนนแสนคำ บ้านทุ่งคำ ต.เจริญศิลป์ อ.เจริญศิลป์ จ.สกลนคร ถือเป็นพระป่า นักปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานที่มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัยเป็นอย่างยิ่ง ทำให้มีพุทธศาสนิกชนให้ความเคารพศรัทธามาเนิ่นนาน

อัตโนประวัติ ชื่อ เนย มูลสธูป เกิดเมื่อวันศุกร์ที่ 17 ก.ย.2480 ที่บ้านกุดแห่ ต.กุดเชียงหมี อ.เลิงนกทา จ.อุบลราชธานี (ปัจจุบัน จ.ยโสธร)

เมื่อวัยเด็กอายุ 7 ขวบ เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนบ้านกุดแห่ แต่เกิดป่วยเป็นโรคท้องเรื้อรัง ขาดการเรียนอยู่ 3 เดือน อายุ 11 ขวบ เรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 แล้วออกมาช่วยพ่อแม่ทำนา

ด้วยในสมัยนั้นการที่จะเรียนต่อให้สูงขึ้น ต้องเดินทางไปเรียนยังต่างถิ่น กลายเป็นเรื่องลำบาก จำต้องออกมาช่วยครอบครัวหาเลี้ยงชีพ

พออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ บิดา-มารดาได้นำผ้าป่าถวายให้พระอาจารย์ดี ฉันโน ซึ่งเป็นศิษย์รุ่นใหญ่ของพระอาจารย์เสาร์ กันตสีโล และพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ขอฝาก บุตรชายให้บวชตามประเพณี

ฝึกขานนาคอยู่เป็นเวลา 3 เดือนเต็ม จึงได้รับ การบรรพชาอุปสมบทในเขตวิสุงคามสีมา วัดป่าสุนทราราม อ.เลิงนกทา เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2500 มีพระครูภัทรคุณาธาร วัดพรหมวิหาร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์สิงห์ทอง ปภากโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระสมุห์อุ้ย เป็นพระอนุสาวนาจารย์

เมื่ออุปสมบทแล้วได้เข้ารับฟังธรรมกับพระอาจารย์ดี ฉันโน เจ้าอาวาสวัดป่าสุนทราราม อยู่บ่อยๆ

พ.ศ.2500 ได้จำพรรษาที่วัดป่าสุนทราราม โดยมีพระอาจารย์สิงห์ทองเป็นผู้ให้นิสัยรับโอวาทการปฏิบัติธรรม และในพรรษาได้ถือธุดงค์ห้ามภัตตาหารที่นำมาถวายภายหลังตลอด 3 เดือน

ในช่วง พ.ศ.2504-2508 ท่านได้จำพรรษาที่ภูถ้ำพระ ประกอบความเพียรด้วยความ วิริยอุตสาหะแรงกล้า ไม่จำวัดตลอดกลางวัน

พ.ศ.2510 จำพรรษาที่วัดกลาง บ้านหนองสูง อ.คำชะอี จ.นครพนม (ปัจจุบันเป็นจังหวัดมุกดาหาร) ท่านพระอาจารย์กงแก้ว ขันติโก เจ้าอาวาสวัดกลางให้ช่วยเร่งทำความเพียรอย่างแรงกล้า จนเป็นลม 2 ครั้ง เนื่องจากฉันอาหารน้อย บางวันถึงกับอดอาหาร ทำให้การประกอบความเพียรเป็นไปได้ด้วยดี ต่อสู้กับกิเลสขันธมารตลอดเวลาอย่างไม่ย่อท้อ

ได้ตั้งสัจจะอธิษฐานว่า ถ้าจะตายขอให้ตาย ไปเลย อย่าได้เดือดร้อนญาติโยม ปรารถนาจะไม่ให้ใครเดือดร้อนลำบากด้วยเรื่องของสังขาร แม้ในปัจจุบันรักษาร่างกายด้วยตัวเอง

เคยบอกว่าผู้คนมักมัวเมาลุ่มหลงด้วย ถูกทรมานแสนสาหัสจากภพภูมินรก ภูมิสัตว์เดรัจฉาน ทำให้หลงลืมที่จะรักษาความเป็นมนุษย์ไว้ ด้วยภพภูมินี้เป็นภพภูมิที่จะสามารถนำไปสู่นรก สวรรค์ พรหมโลก นิพพานได้ ภพภูมิต่างๆ ล้วนต้องอาศัยความเป็นมนุษย์เท่านั้นที่จะบำเพ็ญไปสู่ภพนั้นๆ เทวดาจะไป นิพพานต้องจุติมาเกิดในโลกมนุษย์ก่อน อย่างนี้เป็นต้น จึงได้ปฏิบัติแบบค่อยเป็นค่อยไปตลอดพรรษา แต่ก็ยังเป็นแบบเคร่งครัด ปฏิบัติเสมอต้นเสมอปลาย

ทุกช่วงออกพรรษามักเดินทางออกไปธุดงค์ แต่มาระยะหลังสุขภาพไม่แข็งแรง จึงเลือกที่จะปฏิบัติอยู่กับวัดป่าโนนแสน

เป็นพระที่มีศีลาจาริยวัตรอันงดงาม เป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัย สงบเสงี่ยมเรียบร้อยงดงามด้วยข้อวัตรปฏิบัติ

ท่านมักสอนเสมอๆ ว่าการรักษาศีล ข้อวัตรปฏิบัติเป็นหัวใจของพระศาสนา และต้องปฏิบัติทุกลมหายใจเข้าออก ถือเป็นหน้าที่ จะหาข้อหลบหลีกปลีกหนีที่จะไม่ปฏิบัติไม่ได้โดยเด็ดขาด แม้ข้อสิกขาบทเพียงเล็กน้อยก็ไม่มีการยกเว้นได้เลย ศีลสิกขาบทเป็นความงดงามของพระเรา ใครปฏิบัติได้มากยิ่งงดงามมาก ไม่มีอะไรจะงดงามเท่าการรักษาศีลได้เลย การสอน ที่ดีที่สุดคือ การปฏิบัติเป็นแบบอย่างให้ดู

แม้ยามเจ็บป่วยหรือไม่แข็งแรงก็ไม่เคยบอกกล่าวให้ญาติโยมทราบ น้อยคนนักที่จะรับรู้ปัญหาสุขภาพ

ท้ายที่สุดละสังขารอย่างสงบด้วยโรค ไตวายเฉียบพลัน เมื่อวันศุกร์ที่ 4 พ.ค.2555 ที่กุฏิวัดป่าโนนแสนคำ

สิริอายุ 74 ปี พรรษา 54